نویسنده صنایع مدرن 
ZeroAvia پیشگام هوانوردی هیدروژنی در حال برنامهریزی پرواز اولین هواپیمای با سوخت هیدروژنی است که قرار است بین لندن و روتردام پرواز کند.
به گزارش پایگاه مبری صنایع مدرن به نقل از نیواطلس، ZeroAvia پیشگام هوانوردی هیدروژنی، برنامه بزرگترین هواپیمای H2 بدون آلایندگی خود را اعلام کرده است: یک هواپیمای مسافربری با ۷۶ صندلی که برای خطوط هوایی آلاسکا ساخته و امیدوار است در سال ۲۰۲۳ پرواز کند.
این پروازهای تجاری پیشگامانه مسافت ۲۰۰ مایلی (۳۲۰ کیلومتری) بین لندن و روتردام را با ۱۹ نفر طی می کنند و در این مرحله به نظر می رسد که اولین پروازهای تجاری بین المللی هیدروژنی در جهان باشد.
این لحظه مهمی خواهد بود، زیرا اگر بخواهند سفرهای هوایی را کربن زدایی کنند، بخش خطوط هوایی به پیشرانه های هیدروژنی نیاز دارد.
ZeroAvia همچنین همکاری خود را با گروه هوایی آلاسکا برای توسعه یک هواپیمای هیدروژنی هیولای ۷۶ نفره، به طور قابل توجهی بزرگتر از Dash-8 چهل نفره ای که یونیورسال هیدروژن در حال کار بر روی آن است، یا Dornier 328 چهل صندلی که توسط H2Fly و Deutsche Aircraft توسعه می یابد، اعلام کرد.
هواپیمای جدید، یک توربوپراپ De Havilland Q400، با بزرگترین پیشرانه هیدروژنی ZeroAvia که ZA2000 نامگذاری شده است، مجهز خواهد شد و بسته به پیکربندی، توان تولید بین ۲ تا ۵ مگاوات توان را دارد.
وال میفتاخوف از ZeroAvia طی یک تماس ویدیویی گفت: ما اولین آزمایشهای زمینی آن را در سال آینده خواهیم داشت و اولین پرواز احتمالاً در سال ۲۰۲۳ خواهد بود.
Q400 در تریم استاندارد می تواند تا ۹۰ مسافر را حمل کند و یک مخزن سوخت جت می تواند تا ۲۰۴۰ کیلومتر (۱۲۶۸ مایل) برد داشته باشد.
نسخه هیدروژنی ۷۶ مسافر را حمل می کند و برد هدف آن نزدیک به ۸۰۰ کیلومتر (۵۰۰ مایل) است. اما در حالی که قطعاً مصالحههایی وجود دارد، چنین هواپیمایی همچنان میتواند بسیاری از مسیرهایی را که به خوبی سفر کردهاند را کربنزدایی کند، جایی که میتوان تأسیسات سوختگیری هیدروژن سبز را راهاندازی کرد.
ZeroAvia با مشارکت آلاسکا ایرلاینز اکنون بر روی بزرگترین پروژه هواپیمای هیدروژنی تا به امروز کار می کند.
میفتاخوف بیان داشت: ۵۰۰ مایل برد با بار کامل مسافر، بسیار مناسب است. بخش اعظم طولی که این هواپیماها پرواز می کنند را پوشش می دهد. کمتر از نیمی از حداکثر برد سوخت آنها است، اما همچنان یک هواپیمای تجاری موفق خواهد بود.
برای نزدیکتر کردن این محدوده به وضعیت موجود با سوخت فسیلی، ZeroAvia باید به سمت سوخت با چگالی بالاتر به شکل هیدروژن مایع برودتی حرکت کند و این شرکت به طور همزمان روی یک نیروگاه هیدروژن مایع کار میکند که امیدوار است شروع به کار کند.
میفتاخوف از چالش های استفاده از هیدروژن مایع دلسرد نیست. او اظهار داشت: خب، این علم موشک است. اما این علم موشکی است که انجام شده است، درست است؟ ما در واقع با چند شریک روی آن کار میکنیم، ما در اواخر امسال چند آزمایش هیدروژن مایع خواهیم داشت. خواهیم دید که آیا این آزمایشات پروازی خواهد بود یا آزمایشهای زمینی از سخت افزار پرواز است، اما موضوع زمان بندی است؛ اگر سال آینده نباشد، سال بعد خواهد بود. هدف ما برای سال ۲۰۲۶ به عنوان یک محصول تجاری است.
میفتاخوف گفت: بعید است که این هواپیماهای هیدروژنی از سیستم باتری بافر استفاده کنند. برای هواپیماهای بال ثابت – حداقل برای توربوپراپها – رویکرد ما این است که اصلاً باتری نداشته باشیم. نسبت قدرت برای جتها، بهویژه جتهای منطقهای، بالاتر است، و در آنجا ممکن است به این فکر کنید که ما در قسمت باتری چه کاری میتوانیم انجام دهیم. اما باتریها آنقدرها هم عالی نیستند، چیزی که ما آن را بهبود چشمگیر قدرت مینامیم وجود ندارد.
او افزود: هدف های ما برای سیستم های پیل سوختی در این هواپیماها از نظر چگالی توان بین ۱.۵ تا ۲ کیلووات بر کیلوگرم است. برای غلبه بر آن باید از باتری های بسیار شیک استفاده کنید. آنها یا سنگین یا فرار هستند، و شما این کار را نمی کنید. چرخههای زیادی از آنها به دست میآید و از سطح سلول تا سطح سیستم، چیزی شبیه به جرم ۴۰ درصدی از چیزهایی مانند BMS، اطفاء حریق، خنککننده و دیوارههای جداکننده دارید که باید جداسازی کنید. وضعیت ایدهآل ما این است که اصلاً باتری نداشته باشیم.
هنوز ابتدای راه است، اما همانطور که قبلاً گفته شد، هیدروژن سبز تقریباً تنها فناوری است که نوید ارائه محدوده مفید برای هواپیماهای تجاری بدون آلایندگی را می دهد. بنابراین بسیار خوب است که می بینیم همه چیز در حال شتاب گرفتن است و ما مشتاقانه منتظر دیدن هواپیماهای هیدروژنی در عمل هستیم.
